Kerstman

De Amerikaanse versie van de Kerstman, die zich verplaatst met een arrenslee en vliegende rendieren, verdringt in Europa de oorspronkelijker figuur (de Duitse Weihnachtsmann die ook Scandinavische tegenhangers heeft, zoals de Finse Joulupukki). In Groot-Brittannië heet hij Father Christmas, in Frankrijk Père Noël. In Nederland ondervindt de Kerstman heftige tegenstand van Sinterklaas, omdat de meeste Nederlanders vinden dat de Sinterklaastraditie in stand moet worden gehouden en dat een tweede kindervriend niet nodig is.


De namen van de rendieren zijn gebaseerd op het boek The Night Before Christmas, dat in 1905 werd verfilmd. Wellicht de bekendste van de rendieren is Rudolph (the Red-Nosed Reindeer), waarover het liedje met dezelfde titel gaat. Rudolph is er echter als laatste bijgekomen. De andere namen zijn: Dasher en Dancer, Prancer en Vixen, Comet en Cupid, en Donder (ook wel Donner) en Blitzen (was eerst Blixem).


Terwijl Sinterklaas uit het warme Spanje komt (niemand weet precies waar), wordt de woonplaats van de Kerstman noordelijker geduid. Volgens Amerikaanse vertellingen woont hij op de Noordpool of in Rovaniemi in Finland. Volgens Denen woont Julemanden (de Kerstman) in Groenland, dat deel uitmaakt van het Deense koninkrijk. In Rusland is er Grootvadertje Vorst (Ded Moroz), die samen met zijn kleindochter Sneeuwwitje (of Sneeuwvlokje; Snegoerotsjka) op 31 december cadeaus uitdeelt, en waarvan de woonplaats in de bossen bij Veliki Oestjoeg (Noord-Rusland) ligt.


Hoewel de Kerstman al eeuwen bekend is in Nederland, heeft het tot 9 december 2006 geduurd dat hij z'n eerste officiële intocht maakte in Nederland. Om precies 7 minuten voor 6 in de avond zette hij voet aan de grond in Noordwijk vlak voor Grand Hotel Huis ter Duin. Dit heeft kunnen plaatsvinden na overleg tussen de gemeente Noordwijk en Rovaniemi (de wereldwijd erkende woonplaats van de Kerstman).


De kolonist die veel heeft bijgedragen aan het beeld van de Kerstman als een gezellige baas met een witte baard was een Nederlandse professor die in New York ging wonen. In 1822 beschreef hij in een gedicht aan zijn kinderen de heilige Sint-Nicolaas als een oud gezellig mannetje met een rode neus, rode wangen en een witte baard. Het jaar erna verscheen het gedicht in een Amerikaans weekblad. Ruim 20 jaar daarna werd het gedicht herdrukt - toen met een tekening erbij van de kindervriend. Dat was het startschot voor duizenden tekeningen van Santa Claus, zoals de Amerikanen hem noemen.


Het zijn ook de Amerikanen die het uiterlijk van de Kerstman bepaalden. De uit Europa geïmporteerde Sinterklaas kreeg al gauw een muts in plaats van de mijter. Ook de kromstaf verdween. Een lange tijd heeft deze Kerstman een lang gewaad met mantel gedragen. In Nederland zetten kinderen schoenen voor de open haard, voor de kerstman worden sokken bij de open haard opgehangen.


In 1931 liet Coca-Cola een advertentie ontwerpen door de Zweedse kunstenaar Haddon Sundblom waarop twee kinderen flessen cola aan de Kerstman geven. Deze en navolgende reclamecampagnes, met name die van in de jaren dertig, gaven de figuur zijn huidige uiterlijke kenmerken.


De kleuren rood en wit van de Kerstman zijn dan ook dezelfde kleuren als van The Coca-Cola Company.
De Kerstman heeft dezelfde vrijgevigheid als Sinterklaas, al was dit in eerste instantie meer gericht op volwassenen dan op kinderen.